Doświadczenia nabyte w dzieciństwie najczęściej warunkują dorosłe życie. Szczególnie duże piętno na późniejszych zachowaniach zostawiają różnego rodzaju dysfunkcje rodzinne. W psychologii stosuje się termin DDD, którym określa się osoby wychowywane w takich właśnie domach. Warto dowiedzieć się na ten temat nieco więcej.
Syndrom DDD – co to jest?
Wiele osób, które po raz pierwszy styka się z tym pojęciem, zastanawia się, czym jest syndrom DDD. Jest to określenie stosowane w odniesieniu do osób z różnego rodzaju deficytami emocjonalnymi oraz fizycznymi, które są wynikiem wychowywania się w niedojrzałym systemie rodzinnym. Takie osoby borykają się z wieloma problemami, których podłoże leży w przykrych doświadczeniach z dzieciństwa.
Dzieci z rodzin dysfunkcyjnych nie rozwijają się tak, jak ich rówieśnicy. Wynika to z tego, że w takich rodzinach zaburzone są role każdej z osób, a sposób komunikowania się pozostawia wiele do życzenia. Dzieci wychowujące się w patologicznych warunkach wypracowują swoje własne mechanizmy obronne, które wpływają na ich zachowanie w dalszym życiu dorosłym. Nie widzą w swoich nawykach nic złego, gdyż były pozbawione wzorców.
Dzieci z dysfunkcyjnych rodzin bardzo często są ofiarami przemocy, zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Obciążenia wyniesione z rodzinnego domu w dorosłym życiu mogą przybierać bardzo różne formy. Kluczowe jest postawienie trafnej diagnozy oraz wdrożenie odpowiedniej pomocy dla takich osób.
DDD – objawy w życiu dorosłym
Określenie, które obszary życia są obarczone deficytem, jest dość trudne. U każdego pacjenta z DDD objawy te mogą mieć różne nasilenie. Najbardziej charakterystyczne symptomy, które mogą świadczyć o tym syndromie, to przede wszystkim:
- lęk przed wchodzeniem w związki,
- trudność w okazywaniu uczuć,
- nieumiejętność dzielenia się swoimi emocjami,
- strach przed porzuceniem,
- obniżanie poczucia własnej wartości.
Symptomy te znacząco utrudniają życie i normalne funkcjonowanie.
DDD – cechy i przyjmowane role
Charakterystyczne dla DDD jest przyjmowanie konkretnych ról w dzieciństwie, które mają na celu uratować dysfunkcyjną rodzinę. Zakłada się, że najczęściej dzieci traktują się jako kozła ofiarnego. Przejawia się to najczęściej problemami wychowawczymi. Takie zachowanie jest pretekstem do tego, aby obwiniać dziecko za wszystkie trudności, które spotykają rodzinę. Rodzice uważają, że problemy w domu są właśnie wynikiem złego zachowania dziecka.
Najmłodsi żyjący w dysfunkcyjnych rodzinach mogą także przejmować role bohatera. Biorą na swoje barki więcej obowiązków, niż są w stanie udźwignąć. W ten sposób starają się załagodzić sytuację w domu.
W przypadku syndromu DDD niewidzialne dziecko to kolejna rola, jaką może przyjąć członek rodziny z trudnościami. Taka osoba nie sprawia problemów, ale też nie wyróżnia się żadnymi szczególnymi osiągnięciami. Swoim zachowaniem stara się być jak najmniej zauważalna.
DDD doświadczają osoby wychowane w rodzinach, w których rodzice nie realizują prawidłowo swoich podstawowych funkcji.
Dzieci DDD – co trzeba o nich wiedzieć?
Zachowania patologiczne wewnątrz rodziny mogą mieć różne podłoże. Zawsze jednak odciskają piętno na dorosłym życiu dzieci, które wychowywały się w dysfunkcyjnych warunkach. Życie z DDD jest bardzo trudne i najczęściej jest związane z występowaniem w rodzinie:
- alkoholizmu,
- uzależnienia od środków psychotropowych,
- przestępczości,
- hazardu,
- bezrobocia,
- niskiego statusu materialnego,
- zaburzeń psychicznych.
Dziecko wychowujące się w nieprawidłowo funkcjonującej rodzinie traci prawidłowe wzorce, które mogłoby powielać w codziennym życiu.
Przeczytaj także: Syndrom DDA – kim są Dorosłe Dzieci Alkoholików?
Jak wyjść z DDD?
Ze względu na charakter tego syndromu wiele osób nim dotkniętych ma problem z określeniem, że ten problem dotyczy także ich. To właśnie z tego powodu tak ważna jest pomoc osób z zewnątrz. Dorośli z DDD powinny skorzystać z psychoterapii, która może pomóc w wychodzeniu z tego zaburzenia. Dobry specjalista zajmujący się tego rodzaju problemami w odpowiedni sposób pokieruje pacjenta, co da mu szansę na zmniejszenie problemów, z którymi boryka się na co dzień.
Dorośli z syndromem DDD powinni znaleźć specjalistyczną placówkę specjalizującą się w tego rodzaju zaburzeniach. Współpraca z terapeutą może pomóc odciąć się od trudnej przeszłości i rozpocząć swoje życie na nowo. Pacjent musi wykazywać chęć współpracy i ufać swojemu terapeucie.