Baby blues, czyli depresja poporodowa

Przebudzenie - 10.01.2020

Narodziny nowego członka rodziny to prawdziwy przewrót w dotychczasowym życiu kobiety, szczególnie jeśli jest to jej pierwsze dziecko. Towarzyszące temu wydarzeniu huśtawki nastrojów, sprzyjające odczuwaniu zmęczenia wraz z ekscytacją, mogą bardzo różnie oddziaływać na młodą mamę. Aby nie panikować zawczasu, ale też nie zignorować dużych zmian, jakie zachodzą w psychice i organizmie kobiety po porodzie, warto pamiętać o kilku, cennych wskazówkach.

Czas na regenerację i odpoczynek

Po porodzie czas na regeneracje jest niezwykle ważny dla kobiety. W tym czasie możliwe jest pojawienie się nieuzasadnionego płaczu, który jest naprzemienny z odczuwaną radością i szczęściem. Niezwykła troska zmieszana z poczuciem zagubienia.

Trzeba sobie pozwolić na każdy stan, jaki się wówczas odczuwa, poprosić swojego partnera by na ten niezwykły czas maksymalnie odciążył i zajął się domem. Ten okres zyskał miano baby blues i jest zupełnie normalnym zjawiskiem. Zazwyczaj po dwóch tygodniach od porodu życie z niemowlęciem zaczyna wchodzić w swój własny rytm, a stan kobiety ulega zbilansowaniu.

Od baby blues do… depresji

Jeśli czas mija a nastrój przygnębienia nadal się utrzymuje albo co gorsza się pogłębia, warto poprosić o profesjonalną pomoc. Alarmującymi czynnikami jest rozwijające się uczucie przytłoczenia, które zamienia się w brak ochoty do zajmowania się własnym dzieckiem, coraz gorszą jakość snu, utratę apetytu, a nawet pojawiające się myśli samobójcze.

Ten stan może nie pojawić się od razu, a nawet kilka miesięcy po przebytym porodzie, szczególnie jeśli był on trudny i traumatyczny dla kobiety. Bardzo ważne jest uczulenie swojego partnera na możliwość zaistnienia takiego przypadku, aby w odpowiednim momencie zadbał o pomoc psychologiczną, a nawet psychiatryczną, jeśli stan młodej matki nie pozwala już na samodzielne dokonanie decyzji lub zanim będzie za późno.

Skąd depresja poporodowa?

Poza wspomnianym przebyciem trudnej ciąży czy porodu z powikłaniami, istnieje szereg czynników psychospołecznych, które mogą sprzyjać powstawaniu depresji poporodowej. Pierwszym z nich jest brak wsparcia osób najbliższych. Niestety współczesny model atomowej rodziny, który cechuje się silnym osłabieniem a nawet zerwaniem więzi rodzinnych i społecznych, sprawia, że otrzymanie prostej pomocy jest niemożliwe.

Drugą kwestią są nadmierne oczekiwania wobec świeżo upieczonej mamy, które też często nosi w sobie sama kobieta. Obowiązujące stereotypy w postaci ról płciowych i społecznych, współczesny wizerunek pracującej, atrakcyjnej i uśmiechniętej żony oraz matki przedstawiony w mass mediach, często prowadzi do niebezpiecznych zniekształceń i wypaczeń, które za mocno obciążają psychikę młodej mamy.

Jeśli to depresja poporodowa, co dalej?

Przede wszystkim tylko psychiatra, najlepiej we współpracy z certyfikowanym psychoterapeutą mogą orzec, czy ma się do czynienia z depresją poporodową. To poważna choroba, która wymaga leczenia farmakologicznego, aby efekt był jak najbardziej skuteczny.

Istnieją leki, które są bezpieczne nawet przy karmieniu piersią, dlatego warto zadbać o jak najszybszą, fachową pomoc, konieczną konsultację, jeśli ma się obawy do rozwoju tej choroby. Warto również pomyśleć o przygotowaniu najbliższego otoczenia, jak ma się zachować, aby wesprzeć cierpiącą na depresję młodą mamę.